Bir garip hüzün çöker insana,
El ayak çekilince.
Tek başına kalırsın dünyada ,
Etraf sessizleşince .
İnan bu ev alışamadı ,
Hiçbir zaman sensizliğe .
Şimdi sensizlik oturyor ,
Kalkıp gittiğin yerde .
Yalnızlığa elbet alışır bedenim ,
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim .
Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim,
Sensizlik benim canımı acıtan.
Bir derin korku düşer ruhuma ,
Duvarlar seslenince .
Karanlık oyun oynar aklıma ,
Gölgeler dans edince .
İnan bana alışamadım ,
Hiçbir zaman sensizliğe.
Şimdi sensizlik dolaşıyor,
Çıkıp gittiğin bu evde.
Yalnızlığa elbet alışır bedenim,
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim.
Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim,
Sensizlik benim canımı acıtan.
El ayak çekilince.
Tek başına kalırsın dünyada ,
Etraf sessizleşince .
İnan bu ev alışamadı ,
Hiçbir zaman sensizliğe .
Şimdi sensizlik oturyor ,
Kalkıp gittiğin yerde .
Yalnızlığa elbet alışır bedenim ,
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim .
Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim,
Sensizlik benim canımı acıtan.
Bir derin korku düşer ruhuma ,
Duvarlar seslenince .
Karanlık oyun oynar aklıma ,
Gölgeler dans edince .
İnan bana alışamadım ,
Hiçbir zaman sensizliğe.
Şimdi sensizlik dolaşıyor,
Çıkıp gittiğin bu evde.
Yalnızlığa elbet alışır bedenim,
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim.
Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim,
Sensizlik benim canımı acıtan.
(Candan ERÇETİN )
